Ang Sarimanok ay isa sa mga pinakaikonikong simbolo ng Mindanao at ito ay may kahalagahan sa kultura ng mga Maranao. Ayon sa alamat, ang Sarimanok ay isang ibon na may makulay na mga pakpak na may anyo ng isang manok. Ang salitang “Sari” ay nangangahulugang “kasariwaan” o “kariktan” at ang salitang “manok” ay nangangahulugang “ibon ng kalayaan”.
Sa alamat ng Sarimanok, sinasabing may isang prinsesa na nagngangalang Bantugan, anak ng haring Bantug sa Kaharian ng Bumbaran. Siya ay isang magiting at matapang na mandirigma at ang kanyang mabuting kalooban ay kinaiinggitan ng kanyang mga kapatid. Dahil sa kanilang pagkainis kay Bantugan, nilagay nila ang kanyang buhay sa panganib.
Sa panahon na ito, ang mga diyos-diyosan ng Maranao ay nagpasya na gumawa ng isang mahiwagang ibon na tinawag na Sarimanok upang tulungan si Bantugan na makatakas mula sa kanyang mga kapatid. Pinagsama-sama nila ang lahat ng mga magagandang kulay sa isang ibong magandang pagmasdan at pinili nila ang manok bilang anyo dahil sa kabaitan ng mga manok.
Dumating ang Sarimanok sa panahon ng panganib at tinulungan niya si Bantugan na makatakas. Sa pagtakbo, nasugatan si Bantugan at dahil dito, pinagaling ng Sarimanok ang kanyang mga sugat gamit ang kanyang mga pakpak. Nang makatakas na si Bantugan, nagpasalamat siya sa Sarimanok at pinahalagahan ang kanyang kagandahan.
Mula noon, ang Sarimanok ay naging simbolo ng kalikasan, kagandahan, at pagpapakumbaba para sa mga Maranao. Ito rin ay nagpapakita ng kabutihang-loob, pagtutulungan, at pag-ibig sa kapwa. Ang mga mananayaw ng mga Maranao ay nagsasagawa ng mga sayaw ng Sarimanok bilang pagpapakita ng kanilang paggalang at pagpapahalaga sa kultura ng Mindanao.
